Kiedy odeszła, 4 października 2009 roku, prezydent Argentyny ogłosił trzydniową żałobę. Status Mercedes Sosy w Ameryce Południowej nie ma sobie równych. Pieśniarka była ambasadorką muzyki kontynentu, odegrała kluczową rolę w popularyzacji nueva canción – pieśni zaangażowanej, której autorom zamykały usta wojskowe junty. Przez cztery dekady wykonywała utwory najlepszych twórców w świecie – od Carnegie Hall po Kaplicę Sykstyńską. Obdarzona wielkim głosem i wielkim sercem, miała poczucie misji. W każdym miejscu jej przejmujący śpiew nagradzany był owacjami na stojąco. Ale nie tylko śpiew nagradzano w ten sposób - także jej niezłomną postawę, nieugiętość, działalność w obronie praw człowieka.

Nikt chyba nie zrobił tyle co ona dla popularyzacji folkloru Ameryki Południowej. Wprowadziła go „na salony”. Mercedes Sosa była jedną z prekursorek czerpania muzycznych inspiracji z muzyki indiańskiej. Mieszała także najróżniejsze gatunki, które na pierwszy rzut oka nie pasowały do siebie. Ona jednak potrafiła doprowadzić do fascynujących połączeń tanga z muzyką sakralną, rocka z folkiem, rytmów brazylijskich z argentyńskimi.

Mercedes Sosa jest taką artystką, której jeśli raz zacznie się słuchać, pozostaje się jej wiernym. Należy do tych, którzy nie przemijają z modą. Jest wieczna.

"Przeżyła swoje 74 lata w pełni - powiedział dziennikarzom syn Mercedes, Fabian Matus - Zrobiła w życiu właściwie wszystko, o czym marzyła, nie miała żadnych barier ani ograniczeń, które by ją hamowały przed działaniem". Na oficjalnej stronie artystki czytam z kolei: "Jej niepodważalny wielki talent, jej szczerość, żarliwość oraz cenione przez nią wartości będą z pewnością wskazówkami dla przyszłych pokoleń". Właśnie to, że jej magiczny głos śpiewał poetyckie i pełne głębokiej treści utwory, sprawia, że o Mercedes nie da się zapomnieć.

Sławomir Zygmunt

Przeczytaj także: Aleksander Galicz: rosyjski Homer, Jacek Kaczmarski: lekcja historii, Jacek Kaczmarski: obywatel świata.